Bilimkurgu Klasikleri #37: Zelazny Klasiği “Bu Ölümsüz” Raflarda!

Roger Zelazny bilimkurgu ve mitolojiyi kaynaştırmakta usta olduğunu Bu Ölümsüz de yeniden hatırlatıyor. Işık Tanrısı romanında Hint mitolojisinin izlerini görüyorduk, Bu Ölümsüz’de ise Yunan mitolojisinden izler görmem mümkün. Kitabın çevirisi daha önce Metis Yayınları’ndan çıkan baskısında olduğu gibi Sönmez Güven’e ait. Metis Yayınları’ndaki çevirisi gayet yalın ve metin kaybı olmayan güzel bir çeviriydi. Yeni baskısının da benzer olduğunu düşünüyoruz.

Zelazny’nin 1965 yılında yazdığı kitap, aynı zamanda yazarın ilk kitabı olma özelliğini taşımaktadır, daha da şaşırtıcı olan ise bu ilk kitabı ile Hugo ödülü kazanmış olmasıdır. Ödülü Frank Herbert’in Dune kitabı ile paylaşmıştır. İlk kitabı ile Hugo alan kaç yazar vardır acaba?

Kitabın arka kapak yazısı ise şöyle:

“BURADA, BU GEZEGENDEKİ HAYATIN SON GÜNLERİNDE, YAŞAMLA EFSANENİN KESİŞMEKTE OLDUKLARINI GÖREMİYOR MUSUN?”

Roger Zelazny, farklı mitolojileri bilimkurgu romanlarına uyarlamasıyla pek çok yazarın yalnızca hayal edebildiği bir şeyi alışkanlık haline getirmiş eşsiz bir yazar. Yunan mitolojisiyle harmanlanan Bu Ölümsüz ise hem Zelazny’nin ilk romanı olması hem de Hugo En İyi Roman Ödülü’nü Dune gibi bir başyapıtla paylaşması sebebiyle bilimkurgudaki kilometre taşlarından biri.

Nükleer savaş Dünya’yı neredeyse yerle bir etmiş, yalnızca dört milyon insan ve bundan çok daha fazla sayıda mutasyona uğramış canlı türü geride kalmıştır. Evrenin en güçlü uzaylı ırklarından biri olan Vegalılar için bu harabe gezegen artık turistik bir bölgeden farksızdır.

Nüfuzlu bir Vegalıyı, Dünya’da gezdirme görevi verildiğinde tüm bilinmezliklerin düğüm noktasındaki Conrad Nomikos bu buyruğu gönülsüzce kabul eder. Bu yolculukta Conrad’ın ve Dünya’nın kaderi yeniden şekillenecektir zira ne Conrad sadece bir insandır ne de bu yolculuk yalnızca turistik bir gezidir.

Ölümün pençesinde olan Dünya’yı bir ölümlü kurtarabilir mi? Yok olmak, esarete düşmekten daha mı iyidir?