“DUNE MESİHİ” Çölün Fatihi Yolculuğuna Devam Ediyor

DUNE serisini daha önce Kabalcı ve Sarmal Yayınları dilimize kazandırmıştı ama günümüzde serinin tümünü eksiksiz olarak raflarda bulmak pek mümkün olmuyordu. Neyse ki, İthaki Yayınları ‘Bilimkurgu Klasikleri’ adı altında seriyi tekrardan basma kararı aldı. Frank Herbert’in efsanevi serisi DUNE uzun bir aradan sonra tekrardan, gözden geçirilmiş çevirisi ile İthaki Yayınları etiketiyle tekrardan raflardaki yerini aldı.

Bir edebiyat klasiği olan, dünyanın en çok satan bilimkurgu serisi muhteşem Dune efsanesi, ikinci kitabı Dune Mesihi’yle macerasına devam ediyor. Paul Muad’dib, gezegenlerin hakimi, kutsal savaşın görkemli galibi, prensken devrimci olan bir lider, fanatik bir dini kardeşliğin mesihi…

Fremenlerin başına geçip Dune adıyla bilinen Arrakis gezegenini kontrol etmeye başlamakla kalmayıp evrenin hükümdarı olan Paul, çağlar süren bir düzene son vermiş, bir halkın kurtuluşu olmuş ve bir gezegenin en büyük ütopyasını gerçekleştirmeye ant içmiştir. Ancak zaferinden on iki yıl sonra, tüm bu güçlere sahip olmasının sebebi olan etkenler onun için bir tehlikeye dönüşür. Paul ise öngörülerine rağmen, felaket getireceğini düşündüğü geleceği değiştirmeye kararlıdır.

Kitabın çevirisi  ve baskısından söz etmek gerekirse; Bu minimalist kapakların seriye çok yakıştığından bahsetmiştik, tek bir karede kitabın tamamının anlatılması şahane bir fikir. Çevirisini Kabalcı baskısında olduğu gibi Dost Körpe yapmış. Dost Körpe’nin çevirilerine bayılıyoruz. Bilmeyenler için; Mervyn Peake’in çevrilmesi çok zor olan Gormenghast üçlemesi, Edgar Allan Poe’nin tek ciltlik seçme hikayelerini ve Anthony Burgess’in Otomatik Portakal’ını çevirmiştir. Zor metinlerin altından kalkmasını bilen başarılı bir çevirmendir. DUNE kitaplarının altından da başarıyla kalkmış, Kabalcı baskısında zaten iyi olan çevirisini İthaki baskısında güncellemiş, sorunlu yerlerini gidermiş ve daha doğru, okuması daha kalay hale getirmiş.

Arrakis’de işler kontolden çıkmak üzere

Serinin ilk kitabında; dünyayı, kişileri ve serinin geri kalanına temel teşkil edecek kavramları öğrendiğimiz giriş niteliğinde bir kitaptı. İlk kitabın bu özelliği, bol aksiyon ve gizemli olmasını gerektiriyordu. Bu yüzden kitap hızlı akıyordu. İkinci kitapta ise, Dune’un fatihi Paul Muad’dib’in politik mücadelesini okuyoruz. Bu yüzden daha ağır ilerliyor ama serinin tümünü düşünürsek, belki de en önemli kitabıdır.

Paul Atreides, Harkonnenları yenilgiye uğratmıştır. Binlerce yıllık geleneği bitirmiş ve halkın kahramanı olarak gezegeni ve dolayısıyla evreni kontrol etmeye başlamıştır. Hatta bir grup fanatik dini kardeşliğin mesihi olarak bile gösteriliyordur. Bu dini takipçileri ve halk onu tek adam olarak görüyor ve Muad’dib olarak çağırıyordur. Genç Paul, tüm bu desteği ve Baharatın sağladığı geleceği görme gücünü de kullanarak evreni adım adım şekillendirmeye başlamıştır. Öncelikle halklar arasındaki savaşları bitirmiştir. Evren onun iradesiyle değişiyordur ama her zaman olduğu gibi bu değişimden rahatsız olan ama Muad’dib ‘in gücünden korktukları için ses çıkaramayanlar vardır.

Savaş sadece silahla yapılmaz…

Tüm bu gücüne rağmen Paul Muad’dib ‘in baş düşmanı aslında kendisidir. Geleceği ihtimaller zinciri olarak görebiliyor olması, onu paranoyak ve en yakınındakilere bile güvenmeyen birisine çevirmiştir. Halk mutludur ama o içten içe mutsuz ve karamsar birisidir. Yaşlanmaktadır ve henüz bir varisi yoktur. İmparatorluk o öldükten sonra büyük ihtimalle dağılacaktır. İşte onu en çok korkutan şey budur. Gölgelerde saklanan düşmanlarının istediklerini elde etmesi için tek yapmaları gereken sabırla beklemek olduğuna inanmaktadır.

İşte olaylar bu yöne doğru ilerlerken Herbert’in kurgusal dehası ortaya çıkıyor. Henüz ikinci kitapta olmanıza rağmen o kadar derin bir toplumsal-sosyokültürel yapı ve tarih  ile karşılaşıyorsunuz ki insan şaşırmadan edemiyor.