Murat Saat’in Yeni Kitabı “Ters Kule” Raflarda!

Çok küçük yaşta müebbet hapis hükümlüsü olarak girdiği cezaevinde ömrünün yarısından fazlasını geçiren Saat’i, dışarıya çıkma umudu olmadan hayatta tutan tek şey yazma tutkusuydu. “Sanırım ben yazarak ilk önce, buraya ait olmadığımı söylemeye çalışıyorum. Bu mekânın benim karakterim olmayacağını, bunu kabul etmediğimi ilk önce kendime tekrar tekrar hatırlatmak istiyorum. Bu şekilde başka hayatları yazarken kendimi var ediyorum aslında,” diyordu bir mektubunda.

Yoksa Sen Benim En İyi Arkadaşım Mısın? adlı kitabıyla 2014 Uluslararası Ankara Öykü Günleri Derneği Öykü Ödülü aldı. Ömer Türkeş, Füruzan, Ayşegül Tözeren, Özcan Karabulut ve Nursel Duruel’den oluşan seçici kurul, Murat Saat’i “el yakan insani durumları ele alış biçimindeki incelik” nedeniyle ödüle layık gördüğünü açıkladı. Kitap Dedalus Yayınları tarafından 2015 yılında yayımlandı ve Ters Kule birlikte ikinci baskını ve vefatından hemen önce tamamladığı Ters Kule adlı öykü kitabının basıldığını göremedi ne yazık ki.

Öykülerinde karanlık-kötücül-ölüm-hapishane vb. konuları işlemesine rağmen bir şekilde umutlu, tutunmaya çalışan karakterler barınıyor. Hep kendini kurtarma, ölümden vazgeçme, aşkla ya da sevgiyle ayakta kalma, yanlış ya da kötü şeyler yaşansa ya da yapılsa da hayata tutunma inadında olan insanları ve durumlarını anlatıyor Saat. Hapishanedeki insanların söz konusu edildiği yerlerde bile gündelik hayatın içindeymiş gibi bir bakış ve yaşayış sunmak, dışarıyı diri tutmak amacı belki de. Karakterlerin çoğunun toplumun dışında kalan ya da toplumca kabul görmeyecek kişiler olması da Saat’in içinde bulunduğu anlatmak için bulduğu bir yol muhtemelen.

Yoksa Sen Benim En İyi Arkadaşım Mısın?’ın arka kapağında Sedat Demir’in Murat Saat’e yazdığı minik mektup kitabı en iyi anlatan cümleleri içeriyor:

“Sevgili Murat Saat,

Öykülerinizin yayımlanması ve geniş kitlelerce okunması konusunda editörümüzün olumlu isteğini dinlerken, gözlerindeki heyecanı gördüm. Benden onay aldığında ise yüzündeki sevinci. Ben sadece bir okurum, sizin öykülerinizi ilk okuyanlardan biri olmanın ayrıcalığını yaşıyorum. Öykülerinizde gözüme ilk çarpan unsur, daha önce hiç bu denli peşinden gitmediğim bir üslup. Ne diyorlar ona, özgün. Cümlenin uzunluğu konusunda düşüncelerimi değiştiren öykülerden çokça vardı dosyanın içinde. Bir solukta okunan ifadeler, bu anlamda, kısa cümlelerin etkisini taşıyordu. Ayrıca sizin bu denli keyifli öyküler, daha doğrusu neşeli, burayı nasıl dillendirsem bilmiyorum, birçok özgür hayatın içinde kendi gereksiz hüzünlerinin içinde boğulan metinlere oranla, bizi, evet bizi yaşama bağlıyor. Estetik, anlam, farklılık vs. bir yana, ya da bunlarla birlikte yaşam sevinci var onlarda.

Edebiyat adına, bir okur olarak, size teşekkür ederim. Hüzünle gülümsüyorum.”

Türk edebiyatı çok değerli bir yazarını kaybetti. İsmi ve duyguları kitaplarında yaşayacak.